Voor zover je het ontgaan is: deze week is de NBV21 verschenen:

“De NBV21 is de nieuwe Bijbel voor de 21e eeuw, bedoeld als standaardvertaling van de Bijbel voor Nederland en Vlaanderen.“

Op de vraag wat je er mee gaat doen, zijn natuurlijk zeer diverse antwoorden mogelijk; ik denk bijvoorbeeld aan:

• a. Niets.
• b. Wat ik ook met de vorige deed.
• c. Ik vraag hem aan Sinterklaas (als die nog komt tegenwoordig)
• d. Ik vraag hem voor kerst.
• e. Ik geef hem aan mijn partner voor kerst…
• f. Ik lees hem digitaal.
• g. Ik heb al een boek.
• h. Ik heb hem al.
• h. NBV; de vorige noemden ze ook al NBV ?!
• i. …

Misschien heb je er helemaal niets mee, maar ik denk dat het handig kan zijn op gezette tijden kennis van delen of verhalen uit de bijbel tot je te nemen. Je kunt dan immers nog meer gaan waarderen wat bijvoorbeeld Bach, Rembrandt, Opera en Moderne-letteren bedoelen, of hoe die ontstaan zijn. En dan heb ik het nog niet over het meer persoonlijk gebruik, zoals het levenswijsheid – spreken en handelen – van de geniale humane fiilosoof van het nieuwe-testament.

Ik ben trouwens benieuwd in welk tempo de NBV21 zijn ingang binnen het Apostolisch Genootschap zal vinden. Daar ligt momenteel een heel onhandig exemplaar van de vorige NBV op het spreekgestoelte; zonder nummering – zodat je er nooit iets in kunt vinden.

Nu denk je misschien: het genootschap is zich aan het herbezinnen op allerlei zaken. Zou daarbij ook niet de vraag horen of de bijbel überhaupt nog op ‘de dientafel’ zou moeten liggen? Die voorgangers doen er toch nooit iets mee?

Persoonlijk denk ik van wel: niet alleen als symbool van schatplichtigheid aan waar het genootschap zijn wortels in heeft als religieus-humane organisatie. Maar er worden toch ook nog met enige regelmaat passages uit de bijbel aangehaald; mooie momenten om nog eens bij bepaalde citaten en verhalen stil te staan.

Op de vraag hoe het genootschap tegenover de NBV staat, geeft Annemarieke Meelker een vingerwijzing. Juist in deze week – van het verschijnen van de NBV – schrijft ze in haar ‘wekelijkse inspiratie‘:

Een kenmerk van ons geloof vind ik de bereidheid van liefhebbers zich te verdiepen in teksten, liederen, beelden, verhalen, muziek en mensen.

Dan lijkt me dat je kennis neemt van de (N)B(V) wel logisch. Zelfs als je de naam van het genootschap zou veranderen en de nadruk op ‘religieus-humaan’ zou leggen, neem ik aan dat je religie dan wel christelijk-geïnspireerd zou zijn. Dat om te voorkomen dat je een waterig soepje wordt.

Als toegift:

Annemarieke Meelker gebruikt in haar wekelijkse inspiratie de tekst van Jeroen van Merwijk ‘Ik geloof’. In mijn essay ‘Het ding van Jeroen‘ heb ik aangetoond dat je die tekst niet goed kunt waarderen zonder enige kennis van de bijbelse referenties die hij gebruikt. Na zijn overlijden is deze door vrienden kunstenaars schitterend gezongen. Op YouTube kon ik die versie in augustus niet vinden; nadien werd ik er op geattendeerd dat deze nog wel op Feestboek te vinden is (het kan zijn dat je nog wel even apart het geluid moet aanvinken); geniet er van.

16 oktober 2021