Tegenwoordig is ‘non-binair’ gemeengoed geworden, temeer daar we regelmatig op de hoogte worden gehouden over de ontwikkelingen op het het gebied van kwantum-computers. Mijn eerste Kwantum-computer was overigens heel iets anders: dat was de eerste thuis-pc (MS-DOS) die bij Kwamtum van de vrachtauto was gevallen en voor een dumpprijs weg ging; dat zal zo begin jaren ’80 zijn geweest.
Tegenwoordig is een kwantum-computer een van de nieuwste ontwikkelingen die iets magisch heeft voor een groot publiek; neem het recente bericht van nu.nl over de vraag of Google er nu echt in is geslaagd een kwantumcomputer zo te laten werken dat die het beter doet dan de snelste ’traditionele’ supercomputer. IBM – zelf ook druk in de weer met kwantum-computing – trekt de claim van Google in twijfel.
Waar gaat het om bij kwantumcomputers?
Een kwantumcomputer is een computer die werkt op basis van kwantumbits (qubits) in plaats van reguliere bits. Waar een bit een 1 óf een 0 kan zijn, kan een qubit tegelijkertijd een 1 en een 0 zijn, in verschillende gradaties. Dit maakt snellere berekeningen en meer berekeningen tegelijkertijd mogelijk.
Als je het allemaal niet één-twee-drie begrijpt, bevindt je je in goed gezelschap. Zo heb ik al eerder verteld dat zelfs Einstein moeite had om te wennen aan het mechanisme van kwantumgedrag (het gedrag van de kleinste / elementaire ‘deeltjes’). Daarbij is verwezen naar de uitgebreide gedachtewisseling die Einstein met Niels Bohr had, en Einstein naarstig op zoek was om aan te tonen ‘dat god niet dobbelt’. U herinnert zich nog wel ‘Kwamkwammersloeg‘, maar nog meer ‘De toekomst voorspellen‘.
Als wetenswaardigheid kan ik hier toevoegen dat het idee om het kwantumgedrag van elementaire deeltjes te gebruiken in computers c.q. voor berekeningen komt van Richard Feynman, een van de grootste natuurkundigen van de 20e eeuw. Hij was degene die zijn gewicht in de schaal legde om de oorzaak van de ramp met de Challenger (zie De toekomst voorspellen) bloot te leggen. Hij demonstreert dat de NASA een verkeerde ‘afdichtings-ring’ heeft gebruikt; simpel door zo’n ring voor het oog van de wereldpers even in het ijswater te houden (vergelijkbaar met de kou hoog in de atmosfeer/stratosfeer waar de Challenger naar toe vloog) toont Feynman aan dat de afdichtingsring zijn elasticiteit kwijt raakt…
Nu zul je denken: “Ik heb al vaak moeite met het volgen van die Amuses, maar waar het nu naar toe gaat, kan ik helemaal niet volgen”.
Ok, dan geef ik mijn gedachtespinsel prijs: ik moest aan het non-binaire gedrag van kwantumdeeltjes denken toen ik de uitzending van de laatste Jongerendienst bekeek.
Daarin maakt iemand (in dit geval zeg ik even niet hij-of-zij) bekend van zichzelf non-binair te zijn. Nu is het niet zo dat de betreffende persoon dacht dat hij/zij een elementair deeltje is, en ook niet dat de betreffende onderdeel was van een kwantumcomputer. Nee, het gaat volgens transgendernetwerk.nl om:
“mensen die zich man noch vrouw voelen, non-binaire transgender personen“
Op de betreffende site, maar ook op Neerlandistiek.nl wordt nader ingegaan hoe je de betreffende noemt als je het over hen hebt. Je kunt het bijvoorbeeld niet over ‘ze’ hebben, want dat is weer te veel geassocieerd met vrouwelijk. Kortom, lees die websites om een beeld te krijgen van alleen al de taalkundige problematiek van non-binairen.
De link naar de uitzending van de Jongerendienst op Youtube is via de plaatselijke (multi)media-verzorger te verkrijgen; het is een zogeheten ‘verborgen’ link, dus je vindt de uitzending niet door even te googelen. Vandaar dat ik ook even geen namen noem. We noemen dit soort van ‘beveiliging’ wel ‘security by obscurity’: de film van de Jongerendienst is niet beschikbaar tenzij je het adres van de link kent. Een willekeurige hacker kan natuurlijk redelijk simpel random potentiële internetpagina’s / adressen afstruinen; al dan niet met een kwantumcomputer 😉
Waar ik wel zo vrij over ben, is het toch weer verkeerd gebruiken van een tekst die abusievelijk wel aan Nelson Mandela is toegeschreven – maar van Marianne Williamson is: zie de Amuse ‘mandela‘. Erkend wordt tijdens het meedienen dat het om een ‘citaat van een citaat’ gaat (hetgeen wat cryptisch is). Echter, de fout blijft dat het zou gaan om een citaat uit de inauguratierede van Mandela. Dat klopt gewoon niet. Kijk gerust nog eens op Youtube. Lees eventueel de tekst mee.
Maar goed, blijft wel dat met name de beelden van de jonge mensen (de dienst is door en voor jongeren) veel indruk maken, en zeker de doelgroep hebben aangesproken; zoals het delen van onzekerheden en twijfels over het maken van keuzes. Voor iemand die er niet bij was een mooie manier om er deelgenoot van te zijn, en bij te blijven bij wat tegenwoordig jonge mensen aanspreekt.