Het blijft de laatste tijd onrustig rondom dat wat als ‘grensoverschrijdend’ wordt gezien. Meest sprekende voorbeeld is afgelopen maanden het aanstootgevende gedrag van Marc Overmars. Hij is in korte tijd dubbel grensoverschrijdend bezig geweest:

1. HIj heeft zich misdragen ten opzichte van m.n. vrouwelijke relaties.
2. Hij is gevlucht naar België, en dus de over de grens gegaan.

Je zult als vaste lezer weten dat ik meer probeer te begrijpen waarom Overmars een en ander gedaan heeft. Ik heb een heel simpele verklaring. Kijk eens wie je van nature de meeste imposante figuur vindt, kijkend naar de foto bij het artikel: “Grensoverschrijdend gedrag Marc Overmars al veel langer bekend binnen Ajax“.

Ik denk dat Overmars het appen van zijn dickpic deed om te laten zien dat hij ook fysiek indruk kan maken, iets wat een Van der Sar gewoon niet nodig heeft. Je vraagt je wel af Overmars blauwe pilletjes gebruikte voor het maken van foto’s van zijn ‘op-1-na-dierbaarste-orgaan’. De keeper van Ajax – Onana – heeft immers ook de naam nog wel eens in de medicijnkast te grijpen. Bij hem zijn zijn ‘prestaties’ overigens er niet beter op geworden – zie de misser in de wedstrijd tegen Benfica. Zoals kort en krachtig benoemd in de kop: “Ajax uitgeschakeld in Champions League na misser André Onana“.

Wat betreft het 2e punt; de vlucht van Overmars naar België: er zijn er wel die opmerken dat zowel België als Nederland hiermee op vooruit gaan…

Nu is ‘grensoverschrijdend’ werken niet per definitie fout.

Zelf ben ik betrokken in een groot Europees programma waarin ‘grensoverschrijdend’ gedrag wordt gestimuleerd, zie de nadrukkelijke print op een glazen wand:

Eerlijkheidshalve: het is daar tot techniek beperkt: ‘om treinvervoer veilig te versimpelen en te versnellen’. Op ons nationale Railcenter in Amersfoort wordt dan ook over het ERTMS toegelicht dat dit grensoverschrijdend is:

In de vorige amuses ‘Oerkraïne‘ en ‘Anti‘ hebben we overigens pijnlijk moeten constateren dat Europa op een ander vlak krampachtig aan de grenzen vasthoudt.

Los van het al dan niet hanteren en respecteren van grenzen – menselijk of technisch – bestaat er ook een ‘invalshoek om grenzen te negeren’ die pretendeert een universeel uitgangspunt te hanteren. Je denkt natuurlijk ook meteen aan AzG ‘Artsen zonder Grenzen‘. En, AzG speelt natuurlijk ook in op de actualiteit:

Daarbij blijft mij intrigeren de omschrijving ‘artsen zonder grenzen’. Artsen leggen zichzelf c.q. de beroepsgroep toch ook beperkingen op; we kennen: “De eed van Hippocrates is een eed waarin artsen zichzelf verplichten bepaalde beroepsregels te zullen handhaven.” Als zodanig niet zonder grenzen. Het zijn dan ook geruchtmakende zaken als met name artsen bepaalde grenzen overschrijden. Maar goed, het ‘zonder grenzen’ zal niet als ‘zonder normen’ zijn, maar eerder ‘zonder beperkingen ten aanzien van personen of staten’.

Het heeft iets bevrijdends als je kunt denken over de wereld als zijnde ‘zonder grenzen’. (Lands)Grenzen zijn immers zaken die mensen bedacht hebben; als je naar een afbeelding van de aarde kijkt, zie je geografie, geen staatsrechtelijke grenzen. Logisch ook dat we à la Schengen proberen om ‘het vrije verkeer van personen mogelijk te maken’.

En, in de persoonlijke sfeer hechten we ook aan begrippen als ‘grenzeloos / opengebroken hemel / voorbij je diepste wens / hemelhoog’ etc.

Te vinden in Mannekoorlied nummer 5: “Voorbij je diepste wens” © 2018 Apostolisch Genootschap (Tekst: M. Heerink, Muziek: R. Stoop):

De liefde bidt je stilst gebed,
ze zingt je zuiverst lied,
vervult je tot je grenzeloos
van schijnbaar niets geniet,
ze breekt je hemel open,
vliegt voorbij je verste grens,
ze raakt je teerst verlangen,
ver voorbij je diepste wens,
en niets ontbloot je wezen,
tilt het hemelhoog als zij;
dus als ze in je hart belandt,
laat haar volkomen vrij.

Kort gezegd; de liefde als mogelijkheid tot het loslaten of overstijgen van grenzen. Kunnen we het weer even mee doen.

26 maart 2022